Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
cila’ — ə. parlaqlıq, parlama … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
cila — is. <ər.> İşığı əks etdirəcək dərəcədə parıltılı olmaq üçün əşyanın üzərinə çəkilən maddə və bu maddə ilə əşyaya verilən parlaqlıq; ümumiyyətlə, parıltı, parlaqlıq. Nə gözəl sürmədən cila gətirdi; Döndü bir afəti cana gözlərin. M. P. V..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şəşəə — is. <ər.> klas. tənt. 1. Parlaqlıq, parlama, parıltı. Şəmi rüxün surəti qarşıma gəlmişdir; Şəşəəsindən bənə şölə düşər, yanaram. Nəs.. 2. məc. Dəbdəbə, təmtəraq; zahiri bəzək, zinət, parlaqlıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəha’ — ə. 1) parlaqlıq, işıqlıq; 2) gözəllik, qəşənglik … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
dirəxş — f. 1) parlaqlıq, işıldama; 2) şimşək, parıltı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
fərr — ə. 1) parlaqlıq, işıq, nur, aydınlıq; 2) göz işığı; 3) bəzək, zinət, rövnəq; 4) təntənə, dəbdəbə; 5) gözəllik; 6) qaçma, qaçaqaç … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ləm’ə — ə. parıltı, parlaqlıq. Ləmei səadət səadət partıltısı, xoşbəxtlik … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
nur — ə. 1) aydınlıq, işıq; 2) parlaqlıq; 3) şərəf, şan; 4) Qur’an surələrindən birinin adı. Nuri didə bax: nuri eyn; nurieyn göz işığı; nuri həqq Allahın nuru; nuritəcəlla 1) görünən işıq; 2) Allahın nuru … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pərdax(t) — f. 1) parlaqlıq, cila; 2) tərtib etmə, nizama salma, düzəltmə; 3) işıldama, parlama; 4) ödəmə, vermə (pulu) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pərtov — f. 1) ziya, işıq, nur, şüa; 2) m. parlaqlıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
